دستگاه تنفسی

دستگاه تنفسی معمولا در فضاهای سرپوشیده که با کمبود اکسیژن مواجه هستیم و یا دود و مواد شیمیایی در فضا باشد مورد استفاده قرار می گیرد.

در محیط های آلوده که درصد اکسیژن پایین باشد باید از دستگاه استفاده نمود که این نوع دستگاه ها به دو صورت مدار باز و مدار بسته وجود دارند.

دستگاه تنفسی مدار باز: این نوع دستگاه شامل ماسک تمام صفحه، تنظیم کننده، سیلندر هوا، فشارسنج سیلندر و فشار سنج از راه دور می باشد. در این نوع ماسک تنفسی نیاز به اکسیژن از طریق کپسول های تنفسی تامین می شود. در صورت نیاز به اکسیژن بیشتر یک شیلنگ از فاصله دورتر(تا 100 متر) به ماسک وصل می شود که میتواند اکسیژن بیشتری را برای شخص تامین کند. همچنین این نوع دستگاه دارای یک منبع تنفس اضافی به مدت 5 الی 10 دقیقه برای مواقع ضروری می باشد. در عملیات آتش نشانی عموما در صورت نیاز از این نوع دستگاه تنفسی استفاده می شود.

دستگاه تنسی مدار بسته: در این نوع دستگاه از هوای تحت فشار استفاده می شود. در صورتی که نیاز به تامین اکسیژن به مدت طولانی باشد این نوع دستگاه توصیه می شود و اغلب در عملیات دریایی یا عملیات مربوط به مواد خطرناک در تونل ها کاربردی است. به دلیل داشتن حجم بالای اکسیژن(گاها تا 4 ساعت) در سازمان آتش نشانی به آن صورت کاربرد ندارد.

قسمت های اصلی دستگاه تنفسی:

• لوازم مهار
• سیلندر هوا
• تنظیم کننده فشار
• ماسک و لوازم صورت

لوازم مهار شامل لوازمی همچون تسمه ای در قسمت شانه و تسمه ای در قسمت کمر که قادر می سازد سیلندر هوا در پشت آتش نشان بسته شود و مقداری از وزن سیلندر را نیز تحمل کنند.

سیلندر هوا شامل سیلندر، شیر سیلندر و فشارسنج می باشد. سیلندر هوا سنگین ترین جز دستگاه تنفسی می باشد.

تنظیم کننده فشار دارای شیلنگ فشار قوی، شیر خط اصلی و در برخی موارد دارای شیرهای کنترلی در شرایط عادی و اضطراری می باشد.

ماسک و لوازم صورت جزیی است که روی صورت قرار می گیرد و صورت را از خطرات حفظ می نماید و شامل عدسی ماسک، شیر بازدم وشیلنگ فشار ضعیف می باشد که هوا را به ماسک منتقل می کند. دستگاه های جدیدتر دارای شیلنگ فشار ضعیف نبوده و تنظیم کننده فشار روی ماسک نصب می شود. جنس عدسی از پلاستیک کاملا بهداشتی بوده. در برخی نوع آن یک میکروفن روی ماسک وجود دارد تا صدای آتش نشان به راحتی شنیده شود.